Vin in je been gehad? Ziet er best akelig uit...

Men is wel van de klassieke huis-tuin-en-keuken middeltjes daar zeg! Maar goed dat het gratis is, daar wil je ook  geen consult voor berekend krijgen... Maar de zusters daar maakten vast veel goed

SOLUCAO FISIOLOGICA: Dat klinkt als "fysiologisch zoutoplossing", of te wel: 0,9%NaCl oplossing (keukenzout). Standaard isotone oplossing, goed om je wond mee te spoelen, maar het desinfecteerd niet! (tenzij je wegspoelen van vuil en bacterieen ook desinfecteren noemt...). Zit geen alcohol in, is dus vast niet drinkbaar

PASTA D'AGUA:  Is een zinkzalf, droogt je wond mooi van in (of de babybilletjes bij luieruitslag, maar k neem aan dat je geen last had van bedplassen vanwege de heimwee naar dit kikkerlandje..). Deze zalf is er ook in huidskleur (handig als anti-zonnebrand ) en geloof het of niet, er is ook een versie met alcohol (krijg je vast mooie witte tanden van).

Anyway, zolang je geen ontstekingen krijgt en je erna weer verder kunt kiten is het top!

leander ben je arts ? :)

ach ja, ik bedoelde ook eigenlijk schoonspoelen, maar ik zei desifecteren.

wel leuk dat je er zoveel van weet :)

wat heb ik toch een mooi stel tenen daarzo!!

tjek btw die railey in de krant op de een na laatste foto..

en vooral dat bierglas doet de job of niet ?

ah ja, ik kan me nog herinneren, dat ik vroeger een keer door een fietsenstalling dakje was gezakt. DAmn, wat een dikke jaap had ik toen in mn been, ook tot aan het bot, overigens slechts enkele centimeters van deze oorlogswond vandaan. Kwam ik thuis, riep mn moeder de buurvrouw, die zuster is, kwamen ze met het idee, water te koken, hier zout in doen en dan over mn been gooien, maar het water was nog best heet, en ik ging bijna strekkie toen ik die hete sjit met zout over mn been kreeg. O wacht, ik heb hier het verhaal :)

van mijn blog op hyves:

1.) Daar gaan we weer Dit keer heeft mijn moeder geen schuld… voor de verandering . Op loopafstand van ons huis in de Aelbertsbergstraat stond het ziekenhuis Johannes de Deo. Op het terrein van de Deo bevonden zich parkeerplaatsen, fietsenstallingen, noodgebouwtjes etc. Een ideale omgeving om je te vermaken als jongen(tje).

Ik heb geen idee meer hoe oud ik toen was, maar ik weet wel dat ik samen met mijn broer erop uit trok. We klommen daar regelmatig op de daken van de fietsenstallingen, precies wat we dit keer ook weer gingen doen. Alleen kwamen we dit keer een vervelende gast van de basisschool tegen vergezeld door zijn vrienden. Twee hulpeloze jongetjes overgeleverd in de handen van bully’s. Damn.. en dat hebben we geweten. Op zich viel de pesterij mee maar de gevolgen waren ernstig . We moesten namelijk met z’n tweeën springen op het dakje. Na een paar keer flink springen zakje ik plots als een baksteen door het dakje. Niet helemaal.. want mijn scheenbeen ving mijn hele lichaamgewicht op en bracht mijn val tot stilstand. Best relaxt zou je denken.. maar het omgekeerde is waar. Het dakje had een diepe wond tot aan mijn bot nagelaten ter hoogte van mijn scheenbeen.

Gewent aan bloed, sneeën en andere verwondingen ging ik zonder te huilen al hinkelend naar huis om daar de schade op te laten nemen door mijn moeder. Toch krijgt mijn moeder in dit verhaal weer een lastige positie . Ik weet mij namelijk nog goed te herinneren dat ik gehavend en al de keuken in kwam lopen waar mijn moeder met haar rug naar me toe de ramen van de keukendeur stond te lappen. “Mam….... ik heb een wondje op mijn scheenbeen..” Waarop mijn moeder antwoordde: “Ja wacht even hoor,…ik sta even de deur schoon te maken.” Dus ik wachtte geduldig… wat zal het zijn.. een halve minuut, langer liet ze me niet wachten. Mijn moeder draaide zich om en zakte bijna door haar knieën bij het zien van de afschuwelijk diepe wond op mijn scheenbeen. Enigszins geïrriteerd dirigeerde ze me naar de stoel in de woonkamer. “Ik ga de buurvrouw erbij halen, die is zuster!”

Na enkele minuten kwamen mijn moeder en de buurvrouw binnen stormen. “Ja! Dat moet gehecht worden… maar eerst ontsmetten! Annette, zet jij wat water op?” Water… water … wat gaat er in vredesnaam gebeuren, dacht ik. Nee.. nee dat meen je niet, geen heet water over die wond….. “Heb je ook zout in huis?” hoorde ik de buurvrouw in de keuken vragen aan mijn moeder. Zout!.. Zout… Damn, dat ook nog. Heet water met zout… heerlijk! Daar kwamen ze dan, een ketel kokend water, volgepompt met zout en een lege teil om het water weer op te vangen. Ik geloof dat ik nog nooit zo’n pijn heb gevoeld als toen mijn lieve mutti en die beul van een buurvrouw die verdammtes hete Schiese pot met half kokend water en een kilo zout erin over die gapende wond tot aan het bot goten. Geloof mij, dat wil je echt niet meemaken. Ik viel net niet flauw,.. het scheelde weinig .

De verdere afhandeling staat mij niet helemaal meer bij, maar ik zal ongetwijfeld in bijzijn van mijn moeder in de Deo geholpen zijn met hechtingen of whatever.

Lkkr bloederig verhaal 

Iemand anders nog zo'n verhaal? liefst met foto's natuurlijk  

Hmm, geen foto's maar ik tijdens het werken bij een bloembollenkweker ben ik eens flink op mijn muil gegaan. Viel precies op een verroeste ijzeren staaf die ze gebruiken om schermdoek over de tulpen op het land vast te leggen. Nu werkt zo'n staaf niet zo super an sich, dus hadden ze metalen strips erop gelast om vast te haken aan dat doek. En ik kwam natuurlijk precies daarop terecht. Na een kwartiertje pauze gehad te hebben had ik het idee dat er water langs me been liep. En ja hoor gapende wond net onder me knie.

Ik naar de dokter, die was er niet maar wel een vervangster. Die lieftallige dame (na later bleek een freaky dokter, niemand wou meer naar dat mens) vond dat het alleen maar ff schoongemaakt moest worden, maar die wond zat helemaal vol met aarde die niet zomaar weg wou. Toen zag ze een borstel liggen (soort grote nagelborstel met borstels zo groot als een afwasborstel. Ging dat mens ff lekker daarmee door die wond heen lopen raggen. Okee, die wond werd schoon, maar ik ging ook bijna van me stokkie.

@ Jorush: Nee geen arts, maar ik heb zovaak m'n jatten opengehaald dat ik inmiddels hechtgaren en speciale huidlijm standaard in m'n verbanddoos heb zitten (de verdovingen zijn lastiger te krijgen....). Het goede nieuws is dat alle spulletjes inmiddels over datum zijn zonder dat ik ze heb moeten gebruiken, dus iedereen wordt blijkbaar wijzer namate die ouder wordt..

toen ik nog vrij jong was heb ik aan zee op de camping leren fietsen op een volwassen fiets van mijn broer..het was zo'n mountainbike fiets (zo'n ding voor in de bergen zo) dus best wel goede fiets , het enige nadeel was dat er geen kettingkast over die ketting was.. mja ik dacht ook van ja ik val toch niet..

dus mijn broer helpt me op die fiets, hield me vast en duwde me wat vooruit , op zich alles prima buiten 1 ding , ik kon niet echt goed bij de trappers.. dus wat gebeurt er , ik val gewoon opzij..dus wil mijn been op de grond zetten. dit laatste liep nogal slecht af doordat ik met mijn scheenbeen net op zo'n tandje van de ketting terecht kwam.. ook bijna tot op het bot en dit moest ook genaaid worden , zijn we snel naar ziekenhuis in knokke gegaan en daar verzorgt geworden..

al bij al viel het best mee alleen deed het echt rete veel zeer , dat weet ik nog goed!

ow ja en heb er nog ééntje:

jaja toen ik jong was zat ik vaak op strand te spelen aan die pieren/golfbrekers.. (zo'n rtijtje paaltjes om de golvies te breken..) zo op zoek naar krabbetjes ofzo..

nu weet ik nog goed dat er toen echt super veel kinderen daar bezig waren , allemaal op een rijtje aan 1 bepaalde paal te zoeken en te zoeken.. zo met schepjes en met hun handen tussen die mosselen te graven enzo je kent dat wel..maar er was daar zo een manneke dat van zijn papaatje een vishaakje had gekregen waar ie dan een stukje boterhamvlees ofzo aanhing om zo de krabbetjes te lokken..

ik zo'n dom klein kind wist totaal niet goed wat zo'n krabben konden.. dus ik liep langs die palen met mijn voeten te ploeteren door dat troebele / ondoorzichtige water.. zo paal voor paal tot ik bij dat ventje kwam..

djeezes wat een pijn had ik toen, die vishaak zat gewoon in mijn voet..

vlug naar pa en ma gelopen en weer naar ziekenhuis in knokke..maar we zijn er nog niet vanaf want wij kwamen toen bij een jonge dokter , die nog maar net zijn diploma ofzo had gehaald.

maar die dude wist niet echt hoe een vishaak eruit zag , die gozer dacht dat dat gewoon een recht staafachtig iets was dus die zat er met volle macht aan te sleuren aan mijn voet , ik schreeuwen als een gek , mama flauw gevallen en papa heeft zitten schreeuwen naar die dokter dat hij röntgenfoto's moets gaan nemen... nadat die dokter het nog steeds niet snapte heeft mijn vader die een klop op ze kop gegeven.. mama recht geholpen en er een andere dokter bijgehaald.. die heeft dan röntgenfoto's laten nemen en zo er voorzichtig uitgenomen..

pfff wil ik niet nog eens meemaken hoor..

ow ja en mijn broer heeft zo eens 4 vishaken tegelijk in zijn voet gehad (zo'n pater noster zoals ze zeggen)