Oke oke,..... Wat is Phu Quy? Phu Quy is een eiland ver uit de kust van Vietnam. Een of andere nobrainer kwam met het stomzinnige idee om daar heen te gaan om ff flink te kiten. Oke... jur, ilja, Ady, Mick, Olliaufreisen, Vanessa, Roxy en ik waren er wel voor in dus dan doen we dat tóch!


Het eilandje Phu Quy, in een half uurtje op de brommer ben je rond.



Als je boot naar de T is maak je er toch gewoon een huis van?! Maak toch niet uit.... Silversurfer wat doen dan?!



Maandag ochtend 7uur opstaan, spullen bij elkaar schrapen, taxi's stonden al klaar, hup op naar Phan Thiet waar de boot ligt te wachten, daar kaartjes kopen, paspoort laten zien en ENTEREN die boot! We werden wegens de drukte al snel naar het bovenste topje van de boot gestuurd, richting het kraaiennest dus. Al strompelend over ineengerkropen Vietnamesen in de gangen, al kruipend op handen en voeten over varkens, koeien, fruit en andere scheiz wisten we al klouterend het bovenste dek te bereiken. Te mooi voor woorden. Geen toilet, geen stoelen dus het beloofde een groot kots, pis en outgaans festijn te worden... en dat werd het ook!


Wie niet horen wil moet maar voelen, zo ook onze beefnoodlesoep.





Land in zicht. Jur en Jorush vanaf de lichtgevende vaten rum opzoek nach die neue lebensraum jah. Du weiBt doch, oder was doen dan zielbersurber?!



Maandag ochtend 8uur scrhokken we bovenop het dek wakker van een oorverdovend luid getetter, .... fuck... het was de toeter die liet weten dat we dan ook werkerlijk ECHT gingen vetrekken en dat het losgooien van de trossen geen grapje was. And off we GO! Het begon allemaal zeer vredig, een ochtendzonnetje, wat rimpeltjes op de zee, een koel zeebriesje... kortom een prima start. Al gauw werd alles wat minder rooskleurig en bleek het tripje op de boot niet alleen maar te bestaan uit rozengeur en manenschijn maar ook uit varkensstront en een bewolkte hemel. Hoe verder we kwamen, hoe ruwer de zee, hoe harder het ging waaien, hoe extremer de gillende varkens en natuurlijk hoe harder we gelachen hebben. Want toen begon het festijn. Ons ubermensch Jur vond het een goed idee om maar liefts 4x vol op de boot zijn maagje te legen. Al snel volgde Roxy zijn voorbeeld en probeerde tegen de wind in te kotsen. Ik en Ady en Ilja kwamen van achter de boot al pis ontwijkend (wat downwind kwam vliegen van een upwind pissende vietnamees) naar voren slenteren en kregen al snel de volle laag kots over ons heen. Later merkte ik ook zelf dat zelfs aan de goede kant van de boot, met de wind mee plassen ook niet altijd even vlekkenloos gaan, ik droop af met een nat pissed gezicht.




Geloof mij nou...dit was nog heeeeeeeeeeeeeeelemaal NIKS!




Al dacht Jur daar íetje anders over...(4 maal, over meerdere medepassagiers en jawel, ook de machinekamerknechtjes kregen een warme noodlesoep douche....)




Maandag ochtend 7uur later dan 8uur wat dus eigenlijk maandagmiddag is kwamen we aan op het beloofde land. Eerste impressie: Een koud, spookachtig, arm, onderontwikkeld, zanderig eiland met mensen die nooit eerder blanke mensen hebben gezien en alleen maar beginnen te gillen en te krijsen zodra ze je zien. Na nader inzien bleek de eerste impressie helemaal te kloppen. Gelukkig kwamen we zonder al teveel problemen door de militaire controle en had roxy van te voren al een guest house geregeld op loopafstand van de boot. Even snel wat motorbikes gehuurd en toen een rondje om het eiland gedaan met als resultaat: 2potentiele kitespots,.. een spot in een soort baai, beetje choppy met aan de buitenkant dikke golfen. Die andere spot iets aflandig en wat vlagariger. 's Avonds wat eten en toen maar gaan slapen.



Aufreisen (www.olliaufreisen.de) was zoooo stoned...om half 7 's ochtends stonden we allemaal naast het bed omdat hij zooooo graag die golfjes wilde hakken....


Eloy demonstreerd hoe je in 4 stappen om half 7 een Bahn Mi Opla'tje omkeert... Niet iedereen functioneerd zo vroeg, zo "goed" als Aufreisen.



Waar dan Olli?!?!



Zo ook ditmaal werden er weer de nodige jaren anale sex op het spel gezet voor een beetje HL report... NO CAMERA OR PHOTOGRAPH? NO CAMERA OR PHOTOGRAPH?? NO CAMERA OR PHOTOGRAPH???? NO CAMERA OR PHOTOGRAPH??????? NO CAMERA OR PHOTOGRAPH?!?!?!?!?! Wat zullen we nou beleven Juhaaa?! Moet je nou is even goed luiiisturuh juhaah, als jij denkt hier met je stoffige doos de lakens uit te kunnen delen, dan heb je he goed mis! Kortom: De 2.5 fps rolde gewoon weer de camera uit.




Jorush ging nét op tijd strekkie van het uizicht over de kitespot.




Brokenback mountain



Maandag ochtend 24uur later dan 8uur stond iedereen alweer fris en fruitig, So fresh and So Clean zogenaamd na een vermoeiende koude slapenloze met muggen in overvloed volle nacht klaar om te kiten. Chop chop, even wat ontbijten en daarna op naar de kitespot. 35knopen, jur insane hoog met z'n 9 en ik ging laveloos met m'n 13 omdat ik met mijn OOOOOOOOoooh Wouw zo stomme kop te laat was om mijn 7 mee te nemen die jammer genoeg al in de storage van Windchimes (kiteschool) de dag voor vetrek goed was opgeborgen. Kortom, lekker hakken, lekker blowen, lekker pillen tikken, lekker outgaan, lekker zuipen, beautifull.




Tieten hielpen ze wél...




Dit spreekt voor zich...
(owja, ga nou alsjebliiiieeeft niet speculeren of hiet wel 11.5 meter is want het is op de pixel na uitgerekend.)




Lekker voor straf buldozeren met een 13 in 35+ knopen...Leuk he je 7 vergeten? OEN!!!



Maandag ochtend 48uur later hetzelfde liedje. Beetje kiten, dit keer ook ilja, beetje outgaan in 35knopen, beetje hakken, beetje pillen tikken, beetje blowen, beetje outgaan, beetje strekkie gaan, beetje nokkie gaan, beetje die groffe sessie bekommen.. kortom een beetje van dit een beetje van dat.. kortom.. dat is kort door de bocht! Oja oja, ik ken een mop, ohnee laatmaar. Die mop over die Belg die een mes meeneemt in zijn auto om de bocht af te snijden is ZOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOoo 1945.





Slingshot® ook weer een beetje blij?!




Jur MOEST ook weer persé op de foto...




Aufreisen ook weer blij...




Het water werd nauwelijks aangeraakt




Maandag ochtend 72uur later stonden we met z'n alle alweer heel depri op dezelfde boot terug. Na 3 dagen kou lijden, slecht eten, opzich wel goed kiten waren we allemaal erg blij om weer naar huis te gaan. Gelukkig duurde de boot trip dit keer slechts 5uurtjes. Helaas ging er niemand over z'n nek maar overall was het een leuke trip. Niet echt aan te raden, want op een paar uurtjes rijden van Mui Ne ligt Phan Rang met bijna precies dezelfde condities, scheelt een hoop moeite, leed en honger. Dat was 'm weer.



Lekker tegen de wind in plassen...


Ook Budha zal ons bezoekje aan Phu Qui niet snel vergeten.

E: Uhh.. We wanna thank Mick for some of his photo's