Door: Joost van de Weerd

Na een 4 maanden reizen in Australie is het wel tijd om eens een verhaaltje van deze reisgeit op Hanglos te zetten. Na zo'n 8,5 jaar studeren en 1,5 jaar wonen bij Hanglos Fokke vond ik en mijn vriendin Marlieke, die tegelijk klaar was met haar studie, tijd om 7,5 maand tussenuit te gaan. Uitgerust met een Takoon Furia 11 m2 van Vliegerop en een FLX 132 Underground boardje in een ultieme tas van 145 Traveller boardbag van Takoon, waar overigens zo'n top draagsysteem op zit en waar momenteel zelfs 1 kite, board, trapeze, bar en lijnen, tent , 2 handdoeken en camping gear in zit, hoopte ik de kust bij veel verschillende weer types en golven af te kunnen kite.




Australie was onze eerste bestemming met een kleine tussenstop in Singapore van 4 dagen. Maar toen we aankwamen hadden we het gevoel dat het hele vliegveld ons zocht. Wij dachten shit hebben we drugs bij ons? Nou gelukkig niet. We waren gewoon te laat bij onze bagage door een korte internetsessie. En mijn boardbag lag nog in London wat ze ons wilde vertellen. Gelukkig was dit niet zo'n probleem omdat ik in Singapore niet van plan was om te kiten en ik kon hem weer ophalen als ik vloog van Singapore naar Australie. Na nog een mooie vlucht met Quantas waar ik niks voor mijn boardbag hoefde te betalen vlogen we naar Darwin, Australie. Hier hebben we eerst een maandje rood zand zitten happen in de outback om vervolgens aan te komen in het Tropische Cairns. THioP!

Vanuit Cairns begon de zoektocht naar een busje om de vele kilometers die ons voor de boeg stonden af te leggen. Volgens de Lonely Planet zou dit zeker niet een probleem zijn maar toen we eenmaal bij verschillende autodealers en backpackers gekeken hadden kwamen we er achter dat dit zeker wel anders was. Eind oktober was dus geen goede tijd om een busje te kopen in Cairns en na 1,5 week hier gezeten te hebben, besloten we maar een busje te huren.

First stop was Cape Tribulation. Na een super mooie weg langs de zee met veel verlaten strandjes maar geen wind, stond ik te poppelen om voor het eerst in Australie te gaan kiten. Aangekomen in Port Douglas, net voor Cape Tribulation, zag ik dat de wind iets aanwakkerde besloten we daar het strand eens te gaan bekijken op zoek naar kiters met informatie. De beste informatie hebben we tijdens onze reis wel gehad van andere kiters ze konden me vertellen waar ik wel of niet kon kiten en waar ik rekening mee moest houden. Aangekomen op het strand werd ons als snel duidelijk dat ze hier geen golven kennen. Dit komt door de Great Barrier Reef waardoor het grotendeels vlak wordt tussen de kust en het reef. 1 kiter zag ik op het water! Helemaal top natuurlijk alleen vaarde hij met zijn 14 m2 kite over het reef. Na wat tips besloten toch maar door te rijden naar Cape. Mijn kans kwam nog wel dacht ik en hopelijk met wat golven.

Op naar het Zuiden. Na verschillende stops, waaronder Mission Beach met zijn relaxte sfeer en mooie stranden, mijn eerste kite sessie in Townsville en dat na 1,5 maand reizen met mijn boardbag. Townsville is een vlakwater spot met erg ondiep water. Over het algemeen komt de wind hier vanuit het zuid-oosten van Magnetic Island vandaan, wat vlak voor de kust ligt voor Townsville, dus pal aanlandig. Na een beroerde sessie met net wat te weinig wind zijn we naar Magnetic Island gegaan om wat koala's te bekijken. Op de terugweg van dit eiland hoorde we dat het water hier de grootste broedplaats is van tijgerhaaien, samen met het drijgende stinger seizoen. Stingers zijn inktvissen die zelfs dodelijk kunnen zijn en vooral in de zomermaanden in grote aantallen voorkomen in het noorden. En met geen wetsuit bij me, om zo licht mogelijk te reizen is dit niet echt fijne informatie. Met wat tips van locals zijn we verder naar beneden gezakt. Aangekomen bij een "secret spot" Alva Beach keken we onze ogen uit hoe mooi het hier was. Wat een gave spot was dit. Het is een grote lagoon om vervolgens via een zee ingang de golven in te gaan. Zo mooi als het eruit zag, zo weinig wind was er. Na toch een poging gewaagd te hebben hadden we ons, nou ja vooral Marlieke, overgegeven aan de pesterijen van horsels en de zwavelstank die hier hing en verder gereden. Desondanks blijft het een top spot!


(foto: Townsville)


(foto: Lagoon)

De vooruizichten zagen er weer niet goed na het bekijken van de bekende site www.seabreeze.com.au. Volgens locals het slechste seizoen sinds 15 jaar. Na het nodige zandhappen op Fraser Island, wat een groot zand eiland is voor de kust en waar je met een 4x4 overheen kan crossen hebben we nog meer wild life bekeken waaronder een 1 meter grote schildpad bij Bundaberg. Deze kwam tegen de avond 130 eieren leggen. Vervelen hoef ik me dus zeker niet zonder wind!


(foto: Schildpad)

Surfers Paradise was de spot waar ik naar uit had gekeken sinds we onze tickets hadden geboekt. Na door het drukke en ongelovelijke lelijke stadje gelopen te hebben, met alleen maar hoogbouw aan de kust, zagen we een kite in de lucht. De wind was wat toegenomen en al snel waren mijn spullen uitgepakt en was ik klaar om te gaan. Met redelijke golven heerlijk gevaren te hebben en wat mooie foto's erbij liep ik voldaan terug naar de bus. Hier troffen we echter een flinke rotzooi aan in onze bus. Wat blijkt, er wordt in Surfers Paradise zeker 10 keer per dag ingebroken in auto's op zoek naar kite of surfspullen, ook al staan ze langs een drukke weg. Met 2 kleine rugtassen minder van Marlieke hebben we Surfers Paradise met een gemengde gevoelens achter ons gelaten.


(foto: Surfers Paradise 01)


(foto: Surfers Paradise 02)

In Port Macquarie aangekomen vonden we weer een relaxte camping in het stadje. Campings zijn overigens erg goed en de meesten liggen pal aan het strand. Helaas was het gratis camperen aan de East Coast niet echt ideaal door de drukte en de vreselijke plekken waar je dan eindelijk wel mag staan. Port Macquarie heeft een kleine kiteshop genaamd Cross Shore (www.xshore.com.au) waar je de nodige informatie kan krijgen. Noordelijk van de stad heb je een mooi groot strand met redelijke golven waar je met een 4x4 zo het strand op kan rijden, goede oude tijd van Oostvoorne herleven dan even. De tip kregen we om tijdens onze reis naar het zuiden in het onbekende Old Bar te stoppen. Hier troffen we een super vlakke spot aan achter de duinen met ramps en rails. Na een dagje gewacht te hebben op wind was het toch weer tijd om door te rijden. Op naar het zuiden. Aangekomen in Tuncurry/Forster met zijn turquoise water was het geen straf om hier te verblijven. Naar verluid heb je hier dolfijnen die elke avond in de golven en ingang van de baai komen spelen/eten. Na een dagje strand met zeer krachtige golven, nam de wind wat toe. Toch weer even proberen te gaan kite maar helaas. Toen zagen we de dolfijnen recht voor ons in de golven springen door de golfsurfers heen richting de baai. Snel spullen ingepakt en de hele avond met een mooie zonsondergang naar de dolfijnen gekeken.


(foto: Dolfijnen in de golven)


(foto: Dolfijnen in de baai)

Met pijn in ons hart verlieten we dit mooie plekje en reden we naar Hawks Nest. Dit is ook weer een mooie vlak water spot met helaas aflandige wind. Maar aangezien de nood zo hoog was om te kiten ging ik toch maar het water op. Heerlijk gevaren maar telkens meer van de kust af, door net te weinig wind, totdat ik aankwam aan de andere kant van het strand. Al snel kwam er een bootje naar me toe die Marlieke geregeld had en bracht me weer terug. Thiop die behulpzame Australiers en vriendin natuurlijk!


(foto: Hawks Nest)

Na verschillende mooie plekjes bekeken te hebben, langs de uitgestrekte kust van Australie, waar niet veel kiters te vinden waren maar vooral golfsurfers, kwamen we aan in het zuiden. Lake Entrance is een stadje dat aan de ingang staat van een groot meren gebied. Met weer een camping dicht bij het strand maar eens een kijkje genomen naar mogelijkheden om hier te kiten. Zag er redelijk uit vanaf het strand dus optuigen en gaan. Na wat rakjes gevaren te hebben had ik beet! Langs de kust waren hier namelijk veel vissers te vinden die in de branding visten met hun grote hengels. Ik had met mijn 132 underground boardje een mooi lijntje te pakken! Gelukkig was de visser niet boos maar zijn vrouw des te meer. Uiteindelijk heeft hij zijn vrouw de duinen ingestuurd! :-)


(foto: Lake Entrance)

Op naar Melbourne alweer onze laatste bestemming na 4 maanden rondreizen in dit land. Wat een super mooie stad is dit, met St. Kilda beach in de buurt. Hier vond ik meer kiters dan we tijdens de reis langs de kust bij elkaar hadden gezien. Heerlijk windje pakte op en na wat instructies gegeven te hebben aan beginners, lijnen verkeerd, trapeze haak omgedraaid, vol ingesmeerd met zonnebrand, liet ik Marlieke hopelijk veilig tussen de kites achter. Hier heb ik eigenlijk de beste sessie gehad tijdens de hele reis langs de kust! Perfect dus om onze reis in Australie af te ronden en te vertrekken naar Nieuw Zeeland waar we 2 maanden rond gaan reizen met hopelijk beter kitecondities dan we in Australie hebben gehad en met hopelijk weer een leuk verslag voor jullie om te lezen.

Tot snel,
Joost


(foto: St Kilda beach)


(foto: Beginner St Kilda)